Iedere dag probeer ik een tekening te maken. Met de nadruk op proberen, want het lukt lang niet altijd. Het doel is om een routine te ontwikkelen en zo steeds een beetje beter te worden, maar ook om steeds een beetje meer te durven tekenen en uit die comfortzone te komen.
Rood is niet mijn kleur
Vandaag tekende ik een hart. Dat kan iedereen wel en is niet bepaald een gewaagd onderwerp. De kleur rood is dat voor mij wel. Ik gebruik praktisch nooit rood. Het valt veel te veel op. Het is te aanwezig. En het matcht nooit met de kleuren van mijn voorkeur. Het is de complementaire kleur van groen. Hoewel ik enorm hou van kleuren die elkaar complementeren of aanvullen, heb ik dat met groen en rood helemaal niet. Het doet me of denken aan Kerst of aan een pizzeria. En al dat rood en groen vind ik dan ineens heel erg kitcherig. Rood signaleert en zegt: gevaar! Ik hou niet van gevaar en al die signalen mogen van mij best wat subtieler. Behalve als er echt gevaar dreigt. Dan mag je het best van de daken schreeuwen. En ja, rood is ook de kleur van de liefde. Het punt is alleen dat ik zoveel andere kleuren veel liever vind kleuren dan rood… Nee, het is echt niet mijn kleur.
Geef mij maar blauw en groen
Mijn comfortzone zit in de blauwe en groene tinten. De kleur van de zee en van de natuur. Paars en een vleugje roze horen daar ook bij. De enige rode kleur die ik vaak pak, is indian red. Eigenlijk is dat meer een aardetint. Een kleur die prachtig staat bij olijfgroen, zonder dat het rood en groen samen kitcherig wordt.
Bergen energie
Deze week stap ik uit mijn comfortzone. Niet alleen met de kleuren, maar ook met mijn kersverse Etsy-shop. Ik vind het heerlijk om travel journals te maken, boekjes in elkaar te zetten, te schilderen, te tekenen en te schrijven. Maar om daarna in de openbaarheid te treden? Uit mijn comfortzone! En toch … als het dan wel lukt, is de euforie zo veel groter. Lang geleden stond ik wekelijks voor de klas in het volwasssenonderwijs. De eerste keer stond ik te trillen als een rietje. Bloednerveus was ik. En nog … iedere keer als ik weer voor de klas moest staan, had ik plankenkoorts. Maar na iedere les, kreeg ik een berg energie. Ik vond het heerlijk!
Over die drempel…
Nu mijn kinderen steeds zelfstandiger worden en ik minuutje voor minuutje wat meer tijd terug krijg, is het moment weer aangebroken om de comfort zone te verlaten. De eerste stap zette ik afgelopen vrijdag. De bevestiging van het verlaten van mijn veilige zone zit in mijn tekening. Iedere tekening die ik maak komt recht uit mijn hart. Mijn hart klopt stevig als ik die comfort zone verlaat. En datzelfde hart zegt me: stap over die drempel en ‘beat this …’.